Cabrio idealne na wiosnę, cz.6

SŁUCHAJ!! Drzewa zaczynają się zielenić, słonko coraz mocniej przygrzewa; już wiosna.

Długi majowy weekend zbliża się wielkimi krokami. Idealnie by było, gdyby na majówkę pojechać cabrioletem, tym bardziej, że temperatura ma być typowo wakacyjna.

Początkowo planowałem, że w niniejszym artykule przedstawię ostatniego kandydata aspirującego do otrzymania tytułu "Cabrio idealne na wiosnę". Miałem nadzieję, że zdążę opisać samochody biorące udział w konkursie, zanim rozpocznie się długi weekend. Jednakże, w ostatniej chwili, pojawił się model, który musi zostać niezwłocznie scharakteryzowany. W związku z tym historia i opis ostatniego uczestnika konkursu, pojawi się dopiero w kolejnej części. Żywię taką nadzieję, bo obawiam się, że jak tak dalej pójdzie, to skończy się wiosna, i konkurs "Cabrio idealne na wiosnę", będzie już nieaktualny.

W 1899 roku niemiecki inżynier budowy maszyn August Horch, założył w Kolonii leżącej w Nadrenii Północnej-Westfalii w Niemczech, przedsiębiorstwo o nazwie Horch & Cie. W zakladzie projektowano i produkowano zarówno silniki oraz samochody. W 1904 roku firma była już na tyle rozwinięta, że została przeniesiona do Zwickau w Saksonii w Niemczech. Nastąpiło także przekształcenie w spółkę akcyjną. W 1909 roku firma wpadła w kłopoty finansowe, a w związku z nimi, pojawiły się różnice zdań pomiędzy Augustem Horch'em, a zarządem spółki. W wyniku braku porozumienia, założyciel firmy musiał z niej odejść. Niezwłocznie, bo 16 lipca 1909 roku, August Horch powołał nową spółkę, o nazwie August Horch Automobilwerke GmbH w Zwickau. Pojawił się problem dotyczący nazwy firmy. Sąd zakazał mu używania własnego nazwiska w nazwie. Nazwa "Horch" była chroniona, jako nazwa marki, w firmie, w której uprzednio August Horch pracował.

Podobno August Horch przyszedł do mieszkania swojego przyjaciela Franzea Fikentscher'a, by wspólnie z nim zastanowić się w jaki sposób zmienić nazwę spółki. Panom zależało na tym, by w nowej nazwie, w jakiś sposób jednak zawrzeć nazwisko Horch. Wówczas jeden z synów Franza Fikentschera, 10 letni Heinrich, włączył się do dyskusji i zauważył, że w języku niemieckim słowo "horch" (pl: słuchaj), jest to tryb rozkazujący od słowa "horchen" (pl: nasłuchiwać). "Horchen" po łacinie to "audire". Tryb rozkazujący brzmi "audi". W kwietniu 1910 roku dotychczasowa sporna nazwa, została zmieniona na Audi Automobilwerke GmbH. W lipcu 1910 roku pierwszy samochód marki Audi wyjeżdża z fabryki. W 1915 roku powstaje Audi Werke AG. Jednakże w tych czasach pojazdy Audi nie woziły jeszcze na masce charakterystycznego znaku przedstawiającego cztery połączone pierścienie.

W 1921 roku taśmy montażowe fabryki Audi opuścił pojazd, który jak się później okazało, na zawsze zrewolucjonizował konstrukcję samochodu. Model 14/50 KM typ K, jest pierwszym autem z kierownicą zamontowaną po lewej stronie. Należy zauważyć, że w latach 20 XX wieku, to rozwiązanie techniczne nie było tak oczywiste, jak to jest obecnie. Jednakże w obliczu zbliżającego się światowego kryzysu finansowego, osłabło zainteresowanie klientów luksusowymi samochodami. W 1928 roku pakiet większościowy spółki przeszedł w ręce J.S Rasmussen'a, właściciela marki DKW. Firma ta znana jest z produkcji motocykli oraz silników dwusuwowych o małych pojemnościach. Po przejęciu Audi, w 1931 roku DKW weszło na rynek samochodowy. Zaczęto wytwarzać, nieduży samochód (drewniana rama i poszycie ze skóry), wyposażony w typowy dla DKW skromny silnik dwusuwowy. Poprzecznie zamontowany silnik napędzał małe przednie koła.

W 1932 roku świat stanął u progu kryzysu gospodarczego. Cztery saksońskie firmy motoryzacyjne: Audi, Horch, DKW, Wanderer postanowiły połączyć siły pod jedną marką - Auto Union z siedzibą w Chemnitz w Saksonii w Niemczech. Każda z tych firm była ściśle związana z przemysłem motoryzacyjnym. Każda z nich miała opanowany odrębny segment rynku. DKW - motocykle i małe samochody, Wenderer - samochody klasy średniej, Audi - samochody klasy średniej wyższej, Horch - luksusowe limuzyny. Czterej ściśle współpracujący producenci nie konkurowali ze sobą produktami. Jednocześnie swobodnie mogli wymieniać się technologiami. Symbolem tej swoistej symbiozy był symbol Auto Union przedstawiający cztery pierścienie. Każdy pierścień symbolizuje jedną z czterech firm, które stworzyły Auto Union. Pierścienie zachodzą na siebie, co oznacza współpracę pomiędzy firmami. Znak ten do dziś montowany jest na samochodach marki Audi. Pierwszym owocem ścisłej współpracy był samochód Audi Front Typ UW. Napęd na przednią oś opracowała DKW. Silnik skonstruował Ferdynand Porsche, który wówczas pracował dla firmy Wenderer. Karoserię zaprojektowała firma Horch.

Podczas drugiej wojny światowej Auto Union AG produkowało sprzęt wojskowy. Po wojnie, nastąpił podział Niemiec na część wschodnią i zachodnią. Fabryka Auto Union AG w Zwickau znalazła się pod kontrolą sowietów, którzy przemianowali je na VEB Automobilwerk Zwickau. Rozpoczęto produkcję samochodu AWZ P70. W późniejszych latach w tym zakładzie powstawał Trabant. 17 sierpnia 1948 roku Auto Union AG zostaje wykreślone z niemieckiego rejestru przedsiębiorców. Jednakże w 1949 Auto Union AG zostało reaktywowane. Nową siedzibą firmy jest Ingolstadt w Bawarii w Niemczech. W nowej fabryce zatrudnienie znalazło wielu ludzi dotychczas pracujących w zakładach w Zwickau. Rozpoczęto produkcję samochodów Auto Union pod marką DKW. Pozostała stara i znana nazwa, lecz w sensie prawnym była to zupełnie nowa firma. 

Aktualna forma koncernu ukształtowała się w marcu 1969 roku na skutek połączenia producenta samochodów NSU Motorenwerke AG i Auto Union GmbH. Powstało Audi NSU Auto Union AG z siedzibą w Neckarsulm w Badenii-Wirtembergii w Niemczech. W 1985 powstaje Audi AG, a siedziba główna spółki powraca do Ingolstadt.

Audi TT (typ 8N) produkowano w latach 1998-2006. Na tle innych produktów firmy, model TT był prawdziwym stylistycznym szokiem dla wielbicieli Audi. Mocno zaokrąglona sylwetka wyróżniała to małe sportowe auto na tle eleganckich limuzyn i praktycznych kombi spod znaku czterech pierścieni. Jednakże odważna stylistyka szybko stała się atutem "Tetetki". W 1999 roku światło dzienne ujrzała wersja pozbawiona dachu (roadster). Nazwa modelu ma podkreślać jego sportowy charakter. Litery "TT" są skrótem od słynnych, cieszących się ponad stu letnia tradycją, wyścigów serii Tourist Trophy. Małe sportowe Audi wyposażano w silnik o pojemności 1,8l i mocy 180KM lub 225KM w wersji z napędem na cztery koła (Quattro). Na przełomie 1999 i 2000 roku samochód przeszedł delikatny facelifting. Poprawiono tylny spojler oraz zawieszenie.

Kolejnym kandydatem aspirującym do otrzymania zaszczytnego tytułu "Cabrio idealne na wiosnę" jest Audi TT Roadster w skali 1:43. Jakość wykonania modelu do złudzenia przypomina tą, znaną z produktów marki Bburago.

Patrząc na przód miniatury, w oczy rzuca się ogromny lakierowany na czarno grill, z charakterystycznym znakiem przedstawiającym cztery zachodzące na siebie pierścienie. Światła przednie wykonano z przezroczystego tworzywa. Nie posiadają odbłyśników, które mogłyby tworzyć głębie lampy. Na dolnej krawędzi przedniej szyby wytłoczono wycieraczki. Detalami wartymi uwagi są przetłoczenia imitujące dysze spryskiwaczy reflektorów przednich. Na zderzaku znajduje się wydzielone miejsce na tablicę rejestracyjną. W dolnej części zderzaka wyraźnie widoczne są kratki wentylacyjne. Wytłoczono na nich wzór siatki podobnej do plastra miodu. Wnętrze wlotów pomalowane jest czarnym lakierem. Tył modelu również wykonany jest poprawnie. Na powierzchni karoserii wytłoczono szpary, które imitują miejsca łączeń poszczególnych paneli karoserii. Pod tylnym spojlerem nadrukowano srebrny znak Audi, po lewej stronie miejsca przeznaczonego na tablice rejestracyjna widoczny jest symbol "TT". Pod dolną krawędzią zderzaka wyraźnie widoczny jest podwójny układ wydechowy. Tylne lampy pomalowane są czerwonym lakierem. (Podobnie wykonano lampy tylne w modelu Citroen C4 Picasso, w skali 1:43 firmy Bburago). Niestety producent nie zdecydował się na pomalowanie na czerwono, widocznego trzeciego światła "stop". Uwagę zwraca detal imitujący aluminiowy korek paliwa. Jego wykonanie zasługuje na pochwałę.

Linia boczna samochodu Audi TT Roadster została wiernie odwzorowana w prezentowanej miniaturze. Moją uwagę zwraca charakterystyczny mały spojler umiejscowiony pomiędzy tylnymi lampami, tuż przy ich górnej krawędzi. Ten element, poza pełnieniem ważnej aerodynamicznej funkcji, jest bardzo stylowym dodatkiem. Podkreśla dynamiczną, sportową linię auta. Spojler wprowadzono do standardowego wyposażenia w faceliftingu z przełomu 1999 i 2000 roku. Na uwagę zasługują także boczne białe "klosze" kierunkowskazów. Zostały one pomalowane białą farbą. Na powierzchni karoserii widoczne są wszelkie przetłoczenia i łączenia blach, które oryginalnie występują w prawdziwym samochodzie. Miniatura wyposażona została w lusterka wsteczne. Posiada także wytłoczone na powierzchni drzwi, klamki. Uwagę zwracają koła wykonane "w stylu" firmy Bburago.

Wnętrze miniatury, może budzić mieszane uczucia. Bardzo dobrze wygląda jasne wnętrze, które kontrastuje  z czarnym lakierem położonym na karoserii miniatury. Jednakże wnętrze jest mało szczegółowe. Deska rozdzielcza została wykonana bardzo oszczędnie. Właściwie żaden charakterystyczny dla modelu TT element deski rozdzielczej nie został odzwierciedlony w miniaturze. Kierownica jest całkowicie nie zgodna z tą znajdującą się w prawdziwym samochodzie. Jednakże najbardziej zawodzi wykonanie pałąku przeciwkapotażowego. W prawdziwym samochodzie Audi TT Roadster, pałąk ten wykonany jest z metalowej chromowanej rury w kształcie odwróconej litery "U". (Podobnie jak w opisywanym niedawno modelu Ford StreetKa, w skali 1:43 firmy Bburago). W prezentowanym modelu, producentowi nie udało się w pełni odtworzyć pałąku przeciwkapotażowego zgodnego z pierwowzorem. Jednakże jest on zaznaczony srebrną farbą, która została naniesiona na górną krawędź odlewu. Siedzenia są prawidłowo odwzorowane. Widać zagłówki. Drzwi wyposażono w boczki, na powierzchni których można dostrzec uchwyt służący do ich zamykania.

Ci z czytelników, którzy czytają uważnie ten artykuł zapewne zauważyli, że nie podałem jeszcze producenta opisywanej miniatury. Widoczny model pochodzi z czasów, gdy firma Maisto próbowała wejść na rynek modeli z nową dla siebie skalą 1:43. Z podobnego okresu pochodzi opisywany niedawno Mercedes-Benz SL500 (R230). Oba modele produkowane były przez firmę Maisto. Z tą różnicą, że w związku z przejęciem firmy Bburago przez firmę Maisto w 2005 roku, i panujacym wtedy zamieszaniem, zapowiedź SL500 (R230) pojawiła się w katalogu Bburago, a TT (typ 8N) nie. Jest jeszcze co najmniej jeden model produkowany niegdyś przez firmę Maisto, który podzielił podobny los, co prezentowane Audi TT w skali 1:43.


Historia i opis kolejnego modelu samochodu, pretendującego do zaszczytnego tytułu "Cabriolet idealny na wiosnę", pojawi się w kolejnym artykule. Będzie to już ostatnia część cyklu. W kolejnej części przedstawię reguły jakie będą obowiązywały podczas wyboru idealnego cabrioletu. Czytelnicy tego bloga zasiądą przed ekranami swoich monitorów, wspólnie tworząc zaszczytne grono jury konkursu. Natomiast ja, powierzę sobie rolę przewodniczącego jury. Wspólnymi siłami wybierzemy zwycięzcę plebiscytu "Cabrio idealne na wiosnę". Serdecznie zapraszam.

Więcej zdjęć: w galerii Bburago 1:43

pvs

Wszelkie prawa zastrzeżone. Kopiowanie, powielanie i wykorzystywanie treści postów oraz zdjęć bez zgody autora zabronione.